Het woord van de voorzitter
Verwende blaaskaak
Zoals u wellicht weet werden door het Vlaams Parlement Gouden Erepenningen uitgereikt aan Jan Verheyen, Raoul Servais en Edwin Provoost, verdienstelijke kunstenaars uit de filmwereld.
Ook Jan Decleir had moeten opdraven, maar hij weigerde dat eerbetoon. Hij motiveerde zijn weigering als volgt : “Het Vlaams Parlement is een stelletje knoeiers. Ik wil geen penning aanvaarden uit de handen van de voorzitter van het parlement. Ik moet die man niet.”
Zeg nu zelf. Dat is toch een zeer gemotiveerde weigering.
Jan Peumans zou daarop gereageerd hebben door te zeggen dat hij veel respect had voor het werk van Jan Decleir (ik veel minder) maar dat hij dat gescheld niet begreep. Hij zou Decleir hebben uitgenodigd op zijn bureau om eens te komen uitleggen waarom deze het parlement ter discussie stelde. Gezien de overtuigende argumenten van Decleir is deze uiteraard niet opgedaagd.
Jan Decleir is zich blijkbaar niet bewust dat zijn uitlatingen een miskenning zijn van de democratie en zelfs ruiken naar onverdraagzaamheid. Hij heeft gans zijn leven trouwens graag geprofiteerd van de door Vlaanderen zwaar betoelaagde toneelkunst en filmindustrie, maar vindt het nodig om de officiële vertegenwoordigers van dat Vlaanderen te beledigen. Daardoor gedraagt hij zich als een gestampte boer.
Hij zou beter in de leer gaan bij Sean Connery, een acteur die dan toch nog enkele afdelingen hoger speelt, en die als Schots nationalist lid is van de “Scottish National Party,” een partij die streeft naar Schotse onafhankelijkheid.
Boer Decleir gaat de laatste tijd wel meer over de rooie. Op 10 februari 2011 kafferde hij het publiek uit in het NTGent omdat er teveel gekucht werd tijdens de voorstelling. De reacties waren dan ook terecht : “degoutant” en “arrogante blaaskaak.”
En zeggen dat Jan Decleir een zoon is van Rik Decleir, een Vlaamse dienstweigeraar, die jarenlang actief was in de Volksunie en voor die partij schepen van onderwijs was in Brasschaat.
Hoever kan een appel van de boom vallen ? Of beter, hoe laag kan men vallen ?
René De Ranter
voorzitter
Davidsfonds Aartselaar 