De eindejaarsfeesten
Ze komen er weer aan: Kerstmis, Onnozele Kinderen, Nieuwjaar. Zelden zoveel redenen gehad om te vieren.
Kerstnacht, mooier dan de dagen, zal een gelegenheid zijn om vrede op aarde te wensen aan alle mensen die van goede wille zijn. In Vlaanderen zijn er dat nog altijd heel wat. Zij zullen meer dan ooit de gelegenheid krijgen om hun medeleven en solidariteit te tonen met onze landgenoten in het zuiden des lands. Ook met die arme bestuurders van Dexia, Gemeentelijke Holding, Arco en Ethias, die nog zo hun best hebben gedaan om het onze grote zuiderbuur, met de mooiste taal ter wereld, naar de zin te maken.
Ook Nieuwjaar biedt onverhoopte kansen. Wij zullen het geld dat wij anders verkwisten aan nutteloze geschenken bestemd voor overbetaalde werkenden, mogen besteden aan nog altijd veel te lage belastingen. Het moet ons toch verheugen te weten dat onze verhoogde belastingen ten goede zullen komen aan landgenoten die begrepen hebben dat ‘krijgen’ niet gelukkig maakt, maar ‘geven’ wel. Zij zullen zich nog maar eens opofferen om ‘zij die geven’ gelukkig te maken, en alzo de solidariteit te redden.
En dan, een zeer bijzondere feestdag: ‘Onnozele Kinderen’, in al zijn betekenissen. U kent nog wel het wrede verhaal. Toen de Wijzen uit het Oosten aan Herodes vertelden dat een nieuwe Joodse koning in Bethlehem was geboren, vreesde deze dat een einde zou komen aan zijn macht. Hij besloot daarop om alle pasgeboren jongetjes te laten vermoorden. Dat is het verhaal van de onschuldige (onnozele) kinderen.
‘Onnozel’ heeft echter nog andere betekenissen. Groen, argeloos, lichtgelovig, naïef, onervaren, enz. Kies maar uit. Die woorden worden dan niet voor kinderen gebruikt, maar voor de andere leeftijden. Van kleuters kan men wel zeggen dat zij nog in de luren (luiers) liggen. Wanneer dat echter over volwassenen wordt gezegd, bedoelt men: ‘geen ondervinding hebben, te jong zijn om mee te praten, al te onervaren zijn’.
Heb ik alleen nu de indruk (of hebt u dat ook?) dat zulks van toepassing zou kunnen zijn op onze Vlaamse onderhandelaars, dat ‘zij zich in de luren hebben laten leggen’? Zij zijn daar trouwens nog bijzonder fier op ook. Ik vind dat ergerlijk, vooral voor wat betreft de communautaire akkoorden, want die zijn nog maar eens onomkeerbaar gezien de ingebouwde grendels. “La Belgique sera latine ou elle ne sera pas” komt steeds dichterbij. Vlaanderen zal verder worden verfranst en uitgemolken. Sommigen worden daar vrolijk van. Ik niet.
Met de feestdagen op komst zijn het geen leuke vooruitzichten, maar desondanks, namens gans ons afdelingsbestuur, van harte Zalig Kerstmis en Gelukkig Nieuwjaar.
René De Ranter
voorzitter
Davidsfonds Aartselaar 