Het woord van de voorzitter – “Wij reizen om te leren”

“Wij reizen om te leren”

Bij aanvang van de zomermaanden heb ik nogal wat mogelijkheden gegeven om uw vakantie door te brengen. Er zijn echter idioten, waartoe ik mezelf reken, die nog op een andere manier hun vakantie beleven. Zij doorkruisen Spanje tijdens de hete maand juli en genieten daar van temperaturen die in de schaduw de 40 graden kunnen bereiken. Oververhitte hersenen doen je soms rare dingen doen. In het klooster van Yuste, waar Keizer Karel zich terugtrok na zijn troonsafstand ten voordele van Filips II, kocht ik een Historia de España. Auteur daarvan is ene Maria Pilar Queralt del Hierro. Met zulke naam zou je bij ons minstens barones zijn, maar in Spanje is daar meer voor nodig. Bij ons zie ik trouwens niet Albert II zich terugtrekken in een klooster en evenmin zijn bastaarddochter erkennen, wat Keizer Karel wel deed met zijn bastaardzoon Don Juan de Austria. Je weet wel, degene die de Turken kopje deed ondergaan in de zeeslag van Lepanto.

Maar nu terug naar de Historia de España. Bij het doorbladeren van het boek ging mijn aandacht vooral uit naar “La época imperial”, het keizerlijke tijdperk, met Carlos I (overigens een uitstekende en dure brandewijn) bij ons Keizer Karel genoemd, Felipe II en Felipe III (aan wie de Spanjaarden niet de naam van een brandewijn willen gunnen.)

Op p. 90 valt mijn oog op “Los sucesos de Flandes”, de gebeurtenissen in Vlaanderen. Maria Pilar heeft het over: “Las tendencias secesionistas flamencas”. Vertaling overbodig denk ik, en verder over: “Una parte importante de la aristocratia flamenca firmo el compromiso de Breda, mientras que un sector calvinista se levanto en armas contra la regente Margarita de Parma.”

Denkelijk heeft u wel begrepen dat het gaat over een belangrijk deel van de Vlaamse aristocratie die het compromis van Breda ondertekent, terwijl een deel van de calvinisten de wapens opneemt tegen de regentes. Dit is toch ongelooflijk. Ook toen al waren er Vlaamse politici die lichtzinnig akkoorden ondertekenden. Het lijkt wel alsof Maria Pilar de huidige toestand in Vlaanderen beschrijft, terwijl het nochtans over de 16e eeuw gaat. Vreemd toch dat onze huidige zogenaamd breeddenkende progressieven nogal oplopen met de geuzen uit de 16e eeuw, maar thans niet de kant kiezen van de huidige geuzen maar van behoudsgezinde belgicisten.

René De Ranter
voorzitter