Het woord van de voorzitter

“Lente”

Wat een verschil met vorig jaar toen de winter ons tot in de lente bleef achtervolgen. Dit jaar is het andersom en hebben we de winter gevoelig ingekort. De natuur is niet meer te houden en dat merk je. De knoppen van de bomen staan op springen of beginnen reeds blad te vormen. Onze gele narcissen hebben er veel te vroeg het bijltje bij neergelegd en de ook al gele forsythia is aan zijn zwanenzang begonnen.

Dat doet me denken aan iets geel dat je vroeger gratis bij de kruidenier kreeg vanaf een niet eens grote aankoop: een knalgeel kuikentje. Met een wat groter gezin kreeg je al vlug een ganse doos kuikentjes. De beestjes hadden warmte nodig en dus werden ze bij de kachel geplaatst. Met wat geluk overleefden er enkelen. Bij ons waren dat er twee, waarvan een dan nog per ongeluk werd doodgetrapt. Maar die overlever werd een kolos. Hij mocht vrij rondlopen in de tuin en hield die slakkenvrij. Hij was bovendien de schrik van alle katten en … van de bakker die naast ons huis tot aan de achterdeur wilde komen om zijn brood af te leveren. De man hield er een gekneusde scheen aan over en belde nadien steeds aan de voordeur aan. En toch is de reus gesneuveld. De veelvraat vrat alles, ook knikkers, en daardoor had hij geen eetlust meer. Bij de autopsie, die door ons vader werd uitgevoerd, bleken er enkele knikkers in de maag te zitten. De haan was dus niet echt ziek en kon bijgevolg nog dienst doen als soepkip.

Maar ik dwaal af. Wij hadden het immers over deze vroege lente en aan wat je dat kan merken. Aan een razende kuiswoede bijvoorbeeld. Op een morgen merkte ik dat de woonkamer plots baadde in het licht. De gordijnen bleken verdwenen en het geluid van de wasmachine vertelde mij waar ze tijdelijk vertoefden. Een dag later moest de vloer van de gang eraan geloven. Die werd zo wild geschuurd dat hij ongetwijfeld enkele mm dunner is geworden. Ik wacht nu met angst tot ik de ondraaglijke stank waarneem, veroorzaakt door het boenen van parket.

Maar je merkt die grote kuis ook nog elders. Op 1 april vertrok Bruno Bulthé, de eerste en laatste Vlaamse Procureur van Brussel. In de toekomst komen alleen nog Franstaligen in aanmerking voor die functie. Zo, dat is dan ook weeral opgekuist, met dank aan de partijen die de 6de Staatshervorming hebben goedgekeurd.

Het gaat heel wat properder worden in Vlaanderen.

René De Ranter
Voorzitter