Woord van de voorzitter: “De frietkotcultuur”

Het woord van de voorzitter

“De frietkotcultuur”

Nu de culturele sector in Vlaanderen het met vijf procent minder moet stellen, ben ik blij dat de frietkotcultuur daardoor niet getroffen wordt. Volgens Paul Ilegems, gewezen docent kunstgeschiedenis en actuele kunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen, is het frietkot immers een typisch element van de volkscultuur in België en een uitdrukking van de zogenaamde ‘belgitude’. Ik kan dat alleen maar beamen. Wie aan die volkscultuur zou twijfelen moet, bij zijn volgende bezoek aan Antwerpen, eens een pak frieten kopen bij “Frituur Nr. 1” in de Hoogstraat of bij “Max” op de Groenplaats. Nog niet zo lang geleden vond een consumentenorganisatie het consumeren van die frieten iets dat in de buurt kwam van een niet te evenaren hemels genot. Het heeft bovendien het voordeel dat je niet op je honger blijft, wat bij het nuttigen van andere cultuurproducten al eens gebeurt.

En dan dat nieuw uitgevonden woord ‘belgitude’ dat ook al in verband wordt gebracht met de frietkotcultuur. Bedacht door socioloog Claude Javeau in 1976 om het te gebruiken als uitdrukking voor de Belgische ziel. Als argumenten voor die gemeenschappelijke ziel ziet hij bij de Belgen eigenschappen als genieten van het leven en vooringenomenheid tegenover de staat. Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat die eigenschappen nergens anders te vinden zijn, maar voor het goede doel mag men al eens onzin uitkramen.

Gelukkig zijn er nog onze Rode Duivels om te waken over onze Belgische ziel, die wij dus in de toekomst in mooi Frans ‘belgitude’ mogen noemen. Hun nieuwe eentalige strijdkreet is “tous ensemble”. Zeg nu zelf, met “allen samen” zou je niet ver komen. De Koninklijke Belgische Voetbalbond vindt dat ook. Laat die verzuurde Vlamingen maar verder hun gal uitspuwen over het daardoor beledigen van de Vlaamse supporters van de Rode Duivels. Een goede Belg is daar ongevoelig voor. Die vindt het ook niet erg dat men het Museum voor Schone Kunsten in Brussel “Bozar” noemt. Dat het mij doet denken aan “beaux-arts” zal wel te maken hebben met mijn slecht karakter.

Ziezo. Hopelijk heb je genoten van deze gratis portie Belgische cultuur.

René De Ranter
Voorzitter